bij het scheepvaartmuseum

bij het scheepvaartmuseum
Als schipper van het V.O.C. schip de Amsterdam

donderdag 23 februari 2017

Boven het Noordzeekanaal, in dienst bij SWETSODV 2


Uit de Reeks F.L. Woodleg maar dan anders: verhaal 3 van 4.

In dienst bij SWETSODV: Kolhorn met haar sluizen & bruggen.

Periode 2006 – 2009

 
Braaksluis


De dag na het Schagerkanaal ging ik me melden bij de Braaksluis in Kolhorn, hier werd ik door dezelfde ex-marineman ingewerkt voor deze Braaksluis en voor de Molenkolksluis.
Diensttijden 09.00 - 12.00 uur.
12.00 -13.00 uur lunch.
Om 19.00 uur de computer afsluiten en de sluiswachtersgebouwen op alarm. Op de Braaksluis was die vast aan de dienstwoning en was tevens de centrale meldkamer met computer. Alle 'schuttingen' moesten hier worden ingevoerd, ook die met betrekking tot de Molenkolksluis.
 
 
Molenkolksluis
 
Molenkolksluis

Molenkolksluis


De dag die hier op volgde moest ik me melden bij de vaste medewerker van de provincie die op de Braaksluis woonde.
We gingen naar de Westfriese sluis, het computercenter was in een net opgeleverd gebouw op de sluis. De dag begon met koffie zetten. De Westfriese sluis heeft een verval van vijf meter richting Middenmeer. Op de sluis had men nog een met de hand bediende ophaalbrug, een bijbehorende taak van de sluiswachter. 'De brug in de Schagerweg, de Waardbrug over het Waardkanaal en het vaarwater tussen het Amstelmeer en het Kolhornerdiep behoort ook bij je taak,' vertelde hij me. 'Er staat een dienstfiets tot je beschikking voor als er een draai wordt gevraagd.'
Dezelfde draai-/werktijden als op de overige sluizen van Kolhorn.
 


Westfriese sluis gezien vanaf Middenmeer

 


Aan de natte sluiswanden is goed het hoogteverschil van het water te zien.
Er moeten toch enorme krachten op de deuren staan.
 

In april 2011 sprak ik de sluismeester van de provincie nog eens en hij vertelde toen dat alle sluizen van Kolhorn werden bediend op afstand vanuit de Westfriese sluis. Nog even dan ging hij ook met pensioen, zijn opvolger zou een uitzendkracht zijn van SWETSODV.
De dag erna werkte deze sluis-/brugwachter me nog in voor de bruggen gelegen bij het dorp Middenmeer.
De Alkmaarderbrug was de centrale van deze twee bruggen. De andere brug lag over de Slootvaart. Hier ging men met de dienstauto naartoe als er een draai werd gevraagd.
 
 
Alkmaarderbrug in Middenmeer



De Roskamsluis deed weer een ander sluismeester van de provincie die vier maanden later met pensioen zou gaan. In de periode april - oktober een makkie op deze sluis. Hier waren de schuttingstijden gelijk aan die van Kolhorn.


 
Roskamsluis


De Omval is het vaarwater tussen de Roskamsluis en de Braaksluis.
 
 
Foto uit het archief van het Zijper museum
 

Op de foto binnenvissers vader en zoon Boerdijk bezig op de Omval voor de Braaksluis richting Winkel. De zoon heeft nu een goede viswinkel in Dirkshorn, zijn gebakken kibbeling kent men in de wijde omgeving.
In de periode april - oktober was Kolhorn opgedeeld in de Braaksluis met de Molenkolksluis, deze werden door één sluiswachter bediend. Die reed na oproep in een wagen van de provincie naar een van de beide sluizen om ze te bedienen.
De Westfriese sluis met twee bruggen had in de periode april - oktober ook haar eigen sluis-/brugwachter.
Middenmeer met haar Alkmaarder brug en met de brug over de Slootvaart had ook haar brugwachter in de periode april - oktober.
Als de winterbediening zijn intrede deed in oktober, dan deed de medewerker van de provincie die op de Braaksluis woonde deze bruggen t/m maart. Deed dan de sluizen en bruggen in het bovengenoemde gebied in zijn eentje op werkdagen.
De beroepsvaart moest zich wel 24 uur van tevoren melden voor een doorvaart of schutting. Hij vertelde me dat er dagen waren dat hij 250 km reed. Ik heb hem enkele dagen in de winterperiode mogen vervangen doordat hij was aangereden in diensttijd. Ook hij is nu met pensioen. Hopelijk laat de provincie hen nog lang op de sluis wonen.
 
Terugdenkend aan de Braaksluis... Op verjaardagen had zijn vrouw heerlijke eigengebakken appeltaart, er was altijd een stuk voor de dienstdoende sluiswachter. Het was afwisselend werk op de sluizen en bruggen in de Kop van Noord-Holland in de zomermaanden.
 
Volgende keer de afsluiter, een toegift.
 

Recht zo die gaat!
F.L..Woodleg
 
 
 
 


donderdag 16 februari 2017

Boven het Noordzeekanaal, in dienst bij SWETSODV 1


Uit de Reeks F.L. Woodleg maar dan anders: verhaal 2 van 4.

In dienst bij SWETSODV: het Schagerkanaal

Periode 2006 – 2009


Stolperophaalbrug over het Schagerkanaal, heel wat uurtjes in dat brugwachtershuisje doorgebracht


 
Stolperbrug over het Noord-Hollands Kanaal, wordt bediend vanaf de Kooy

 
Mijn eerste inwerkochtend was op de bruggen over het Schagerkanaal, de Stolperophaalbrug en de Schagerbrug. De koffie stond klaar in het brugwachtershuisje bij de Stolperophaalbrug. Hier stond de computer waar alle openingen in moesten worden ingevoerd plus de gegevens van de schepen die passeerden. Voor de communicatie schip - brug op het vaarwater was er de VHF (marifoon). Deze bruggen draaiden in een tweeploegendienst, van maandag t/m zaterdag van 06.00 – 21.00 uur. De ochtenddienst van 06.00 – 14.00 uur of de middagdienst van 14.00 – 21.00.
Op zondag waren de draaiuren van 09.00 – 19.00 uur, je had dan de gehele periode dienst. Het was een druk bevaren kanaal op werkdagen, zand- en grindschepen van het bedrijf  Spaansen uit Winkel en de Grinza schepen van de Vries & de Wiel uit Schagen zag men veelvuldig op het kanaal. De zandschepen kwamen via Den Helder het Noord-Hollands Kanaal op met zand gewonnen uit de Waddenzee of op de Wieringer Vlaak (IJsselmeer). Het grind werd via Amsterdam aangevoerd via het Noord-Hollands kanaal. Het grind werd opgezogen van de grindbanken voor de Engelse Oostkust ruwweg gelegen tussen Harwich en Great Yarmouth. Dit werd door Engelse grindzuigers gedaan voor een bedrijf in de Amsterdamse Westhaven.
 
 
De Ark van Noach ligt voor de Stolperophaalbrug
 
 
De Ark van Noach, die in de haven van Schagen werd gebouwd, zag ik ook vertrekken. Zij paste maar net door de bruggen. Toen dit transport door het Schagerkanaal moest worden gesleept was de hoofdbrugwachter er bij, wij SWETSODV personeel verleenden assistentie en keken of er geen schade werd gevaren. De hoofdbrugwachter was er alleen voor het interview met RTV Noord-Holland.
 
 
Passen en meten...


Een leuk kort nieuwsverslag van 27 augustus 2007 dat te zien was bij RTVNH is HIER (klik) te zien, het betreffende stukje over de ark begint bij 12:55 minuten.

Tijdens de zondagsdienst zag je geen beroepsvaart, alleen een enkel jacht, de meesten konden onder de bruggen door.
Tijd voor de Zweedse cursus. Er stond een tv van de vaste hoofdbrugwachter die in dienst was van de Provincie, hij zag wel graag een bijdrage van het SWETSODV personeel. Om de Schagerbrug te bedienen kreeg je een kilometervergoeding.
O ja, de vaste brugwachter verwachtte wel dat je hem 20 minuten van te voren afloste, het was ook wel een zware intensieve baan natuurlijk, met een nog moeilijker opdracht: het op je kont zitten. De man geniet nu alweer zo’n 8 jaar van zijn pensioen. Zijn oude brug is gesloopt, er ligt een nieuwe die op afstand wordt bediend door de centrale post op de Kooysluis in Den Helder. Deze bedienden toen al de bruggen over het Noord-Hollands Kanaal tussen Alkmaar en Den Helder op afstand. De centrale post werd door twee man bediend, één voor Den Helder – Kooysluis – Brug Balgzandkanaal, de ander voor het stuk vaarwater De Kooy – Alkmaar. Op de zondagen, als ik dienst had op de Stolperophaalbrug, lunchten Gon en ik op de brug. Bijvoorbeeld een heerlijke friet met kroket uit de frituur van Schagerbrug die zij dan meebracht.


Schagerbrug
 

Geopende Kooysluis

 
Volgende week het vervolg van in dienst bij SWETSODV  -  Kolhorn met haar sluizen en bruggen.


Recht zo die gaat!
F.L..Woodleg



 

donderdag 9 februari 2017

Boven het Noordzeekanaal - Oudesluis


Uit de reeks F.L. Woodleg maar dan anders: vier losse verhalen, het vierde is een toegift.

Periode 2006 – 2009
 

Het wapen van Oudesluis


Verhaal 1 van 4 - Oudesluis

Het is september 2006, de verhuiswagen staat voor bij Zesstedenweg 95 in Grootebroek. Hier hebben Gonny en ik vanaf mei 2001 gewoond.
In Aalsmeer gingen wij de nacht doorbrengen op onze boot die bij ons eiland lag.
Gon haar vader hield daar alles ‘in het zeil’ *. Haar ouders woonden al meer dan vijftig jaar op het eiland ernaast.
Het opduwertje dat we ook nog hadden, met zijn 12 pk Lister motor was ons pontje, deze lag aan de steiger van Gon haar vader aan de Ringvaart van de Haarlemmermeer.
De afschouwing van ons huis in Grootebroek was de volgende ochtend en daarna de overdracht bij de notaris in Oosthuizen.


Onze motorsailer de 'Shearwater',
hier in de sluis van Spaarndam.
 
 
Ons opduwertje dat we toen te koop hadden staan en
waar geïnteresseerden nog bijna ruzie om kregen.
 

Na de overdracht in Oosthuizen gingen wij naar Oudesluis waar ons volgende huis stond. De verhuiswagen met onze huisraad stond er al. We konden niet beginnen met het uitladen, volgens de chauffeur waren de ruimtes niet leeg.
De eigenaar van Noorderweg 19 had ons beloofd dat de garage en een schuur leeg zouden zijn, zodat wij deze konden gebruiken voor opslag tot de overdracht van zijn huis aan ons zou zijn. Nu bleek dit dus niet zo te zijn.
'Oké beste man, dan gaan onze meubelen maar bij jou in de woonkamer en naar boven, wij hadden namelijk een afspraak.'
Met zich aan afspraken houden hadden de oude eigenaren van deze landelijke plek, evenals de ex-schoonzoon tevens hun 'makelaar', nogal moeite. Een paar dagen later zou de afschouwing zijn van dit door ons aangekochte huis, in de dorpsmond 'Het blauwe huis' genoemd.
 

De geiten ("Nederlandse landgeit") van de buren op ons grasland, zo gezellig!
 
 
Toen we arriveerden op de dag van afschouwing bleek de oude eigenaar nog druk bezig te zijn met het vol stouwen van zijn bestelbus/camper (met aanhanger) met hun huisraad. Zijn vrouw lummelde maar wat rond.
'Wilt u nu de afschouwing doen?' vroeg de 'makelaar' aan ons.
'Het huis had leeg moeten zijn en het asbest dat achter de schuur ligt en het oud ijzer had afgevoerd moeten zijn. De nieuwe eigenaren hebben een afspraak,' sprak de 'makelaar' tegen zijn ex-schoonvader, 'de koper kan en mag de overdacht nu laten verplaatsen totdat je je afspraak bent nagekomen. De kosten komen voor jouw rekening.'
'Laten wij de afschouwing c.q. de overdracht nu maar doen,' zeiden Gon en ik, 'maar er zal bij de notaris wel notie moeten worden genomen van het asbest dat er nog ligt, plus de berg oud ijzer. Binnen een week moet het van ons erf verwijderd zijn. Zo niet, dan wordt het weggehaald op kosten van de oude eigenaar.'
De ex-schoonzoon/makelaar stelde zich als borg op. Om vijf uur vandaag moest het huis leeg zijn. Over 'schoon' opleveren spraken Gonny en ik maar niet meer.
De Pipo de Clown wagen die dienst had gedaan als stal van de pony was wel weg, evenals de 'Land Rover zonder wielen' uit de garage. We mochten hun meubilair overnemen.
'Nu beste familie, mieter dat maar in die vuilcontainer die je besteld hebt, er kan nog wel wat bij,' was mijn antwoord. Ik zie de vrouw nog slepen met hun matras naar de container. Onze hond Cayan had ik er nog niet op willen laten liggen. 


Onze hond Cayan die we in 2008 op 17-jarige leeftijd moesten laten inslapen.
Op deze foto was hij 11 en had hij net gezwommen in de Middellandse Zee.
 

Het is een zielig gezicht als je twee mensen die niet kunnen coördineren ziet slepen met huisraad. Toen ze tegen de avond weg wilden rijden weigerde het vehikel te starten, accu leeg. Gon en ik gingen maar naar eetcafé 'De Oude Herberg' van Nico in het dorp om te kijken of er een menukaart was. Ja! Een zeer uitgebreide zelfs. Bal gehakt, kroket of saté met frites.
'Voor sauzen 50 cent extra' was er met pen bij geschreven. Het zou tijdens de tijd die wij in Oudesluis woonden ons stamcafé worden. Nico hield zijn Palm biertjes op de juiste temperatuur. Hij had ook de goede Nederlandstalige muziek. Vaak gingen we met de buren (Ed en zijn vriendin) op zaterdagavond een Palm drinken bij Nico. Dit was voor Ed en mij onze sing a song avond, uit volle borst ging het dan met Jan Boezeroen, Hepie en Hepie of wat Nico maar opzette. Onze partners (die weigerden mee te zingen) gaven ons regelmatig een tik om de oren als we vergaten te drinken (dan hielden wij onze monden). Nadat wij, evenals Ed, uit Oudesluis waren vertrokken, heeft Nico 'De Oude Herberg' verkocht.
 

De bar bij Nico.
 
 
Na de afschouwing en overdracht van 'Het blauwe huis’ bij de notaris in Schagen, maakten wij van de werkplaats in de schuur maar tijdelijk onze slaapkamer. Het was een nette verwarmde ruimte die best even dienst kon doen. De volgende dag begonnen we het woongedeelte te reinigen met Dettol & bleekwater. Hierna alles nasoppen met een allesreiniger. Na vier dagen waren de wanden, plafonds en vloeren van de begane grond weer spic en span. De kwast verf ging wonderen verrichten, ik voelde me weer even matroos. Een nieuwe cementen vloer in de slaapkamer beneden en toen deze voldoende was uitgehard en gedroogd ging er nieuw parket in, gelijk met de bovenverdieping. In de bedsteden in beide slaapkamers boven konden we de met lippenstift geschreven namen van de gewezen lovers van de dochters nog lezen, tussen de namen zag ik in beide bedsteden ook de naam van de 'makelaar’ staan.
 
De wintermaanden daarna gebruikte Dirk Hemmes, samen met zijn werknemers Kees en John, om de oprit met stukje erf te verharden met klinkers. Wat een vakwerk!
Bram, de sluismeester/brugwachter van het dorp, maaide de bramen in ons weiland.
Ik ging de wilgen knotten.
Teun, weer een andere buurman ging ons weiland omheinen zodat zijn geiten hier konden grazen.
In het voorjaar bouwde Adriaan van Arendsoog steigerverhuur een heel mooi overdekt terras voor bijvoorbeeld de bbq, het werd deels ook de droogplaats voor het kachelhout. Hij maakte ook een aanlegsteiger met loopbrug voor de boot.
Hij plaatste een bouwsteiger zodat Gon buiten het huis kon verven op grote hoogte. Adriaan zette waar nodig nieuwe planken in het huis, hij vernieuwde ook de windveren. Een vakman die Adriaan uit Oudesluis!




De oprit en tuin ervoor...


en erna, met afvoergoten dus een droge oprit!
Een deel van het vakwerk van Dirk Hemmes.
 
 
Van de site van Adriaan.
 

Het overdekte terras door Adriaan van Arendsoog in aanbouw.
 
 
Overal werd dubbele beglazing geplaatst, een potkachel die jarenlang dienst had gedaan als decoratie lieten we nu branden. Hout was er genoeg van eigen wilgen en hout uit het bos van Gon haar vader. Onze gasmeter zou niet veel draaien. Toen het vroor maaide Adriaan nog even ons rietveld langs de oever.


Het riet aan de vaart achter ons huis vlak voor Adriaan het voor ons maaide.


Er was slechts één negatief punt in Oudesluis en dat was de Vakgarage van Ton Blokker. Hij bouwde motorverwarming in de auto voor de koude winters in Zweden. Helaas deed hij het helemaal verkeerd en kregen we in Zweden een grote schadepost aan de motor na een erg koude periode, schade... zo'n 3.000,-- euro!




Ook had hij op mijn verzoek een nieuwe accu geplaatst. Schijnbaar had hij de geschikte niet op voorraad, de accu bleek veel te licht. Van service of garantie had hij nog nooit gehoord en gaf dus niet thuis.
 

De sluis van Oudesluis.
 

De sluis met woonhuis.
 
 
Wij mochten de sluis van Oudesluis, waar ons uitzicht op was, van het Hoogheemraadschap kopen voor één euro, ons land grensde n.l. aan dat van de sluis. Onderhoud aan de sluis voor onze rekening. De doorvaartgelden waren voor ons de inkomsten en wel ± € 7,50 per dag in het zomerseizoen. Gon vond het geen goed idee als ik dit avontuur aanging.
Dus stuurde ik een mailtje naar de Provincie Noord-Holland, afdeling Bruggen & Sluizen, of er behoefte was aan sluis-/brugwachter in het rayon ‘De Kop van Noord-Holland’.
Het had me altijd al een leuke baan geleken zo voor mijn oude(re) dag.
Drie minuten later ging de telefoon: 'Kunt u vanmiddag op de Koopvaardersschutsluis, de zeesluis van Den Helder komen voor een sollicitatiegesprek? Er zal ook iemand van ODV bij zijn, wij huren daar personeel van in.'
De volgende dagen werd ik al ingewerkt op sluizen en bruggen in het gebied tussen Alkmaar en Den Helder.
 
Het volgende verhaal: In dienst bij SWETSODV
 
 
De Koopvaardersschutsluis, de zeesluis van Den Helder.
 
 
* In het zeil houden = zeemansuitdrukking: In het oog houden.
 
 
Recht zo die gaat!
F.L..Woodleg