bij het scheepvaartmuseum

bij het scheepvaartmuseum
Als schipper van het V.O.C. schip de Amsterdam

donderdag 7 december 2017

Wie reist heeft altijd een verlangen 1.3


Uit de Reeks: Wie reist heeft altijd een verlangen

Deel 3 van 3

De MS Veerhaven

Februari – maart 1979

 

Foto: C. van der Ende


Veerhaven (4) gebouwd in 1975, motor Bolnes, vermogen 2450 pk, snelheid 12.5 knoop, laadvermogen 3050 ton, Callsign PIEO.
Zij voer in de dienst van Van Uden en de Nationale Marokkaanse Rederij Atlas, de Frabenelux Line Range Rotterdam, Antwerpen, Duinkerken, Rouaan (Rouen) voor Marokko. Retourlading fosfaat in bulk voor Oostende.
 
In 1986 verkocht Van Uden haar, de naam werd Apollonia Luck, Callsign C4XS, vlag Cyprus.
In 2015 voer zij nog onder de naam Challenger 1, vlag Panama.
 
Eind januari, aflossing op de rede van Setubal.
 
De Veerhaven lag al een aantal uren voor anker op de rede van Setubal toen wij arriveerden op de rede om van schip te verwisselen. Janna, Hilary en ik gingen via de loodsladder in onze sloep. De Hwtk was ook mee voor de sloepmotor, Janna stond aan de helmstok.
De kapitein en de kok van de Veerhaven gingen op deze manier naar de Stavros H, zij vervolgden de reis met haar naar Southampton om daar met verlof te gaan. Ik zou hem over twee maanden weer zien, de Veerhaven was zijn vaste schip.
 
Toen het anker van de Veerhaven thuis was vervolgden we de reis naar Agadir. Een telegram naar Juffrouw Küp: aflossing geslaagd. Janna ging vanuit Agadir weer terug naar Amsterdam.
Agadir is een Marokkaanse haven met een agrarisch achterland voor groenten en fruit. Veel van deze producten vinden hun weg naar Frankrijk. Dit was een heerlijk rustige lijndienst met een goed ladingaanbod richting Marokko. We hadden twee stuurlieden, het schip had een moderne accommodatie, de brug was van alle gemakken voorzien, twee radars, een goed zittende wachtstoel. Hilary had een mooie ruime kombuis met vaatwasser. Ze hoefde maar voor tien bemanningsleden te koken, zichzelf mee gerekend. Brood bakken deed ik voor haar.
Op de Stavros H. had ze voor veertien bemanningsleden mogen koken. Maar daar had ze hulp van een 2e kok/bakker voor het verse brood en het groente schoonmaken. Ook was hij de afwashulp en haar smokkelmaatje.
 
Janna was in de maand januari onze passagier geweest op de Stavros H. en voor 5 dagen op de Veerhaven. Ze had een flinke storm meegemaakt op de Stavros H. in Biskaje.
Haar zeeziekte deed haar denken aan de reis op de Motorsailer Rob (klik). Nu was er Hilary die voor Janna de kop thee met droge beschuit op de brug bracht. Na zo'n 24 uur voelde ze zich dan toch beter en zat aan tafel in de messroom.
Het goede nieuws dat ze meebracht toen ze in Antwerpen aan boord kwam was dat Rob en Pia nu definitief het koopcontract hadden getekend. Nu was Meijer aan Zee van hen. Over vijf jaar was de schuld aan Pa Meijer afgelost.
De Druif kon nu in de verkoop.
 
 
De Druif in 1960.
Foto: Natascha Pelgrom.
 

Op 31 maart stonden onze aflossers in Duinkerken weer op de kade, evenals de bestelde proviand uit Rotterdam. Ik had nog 10 dagen voor ik weer op het Rapenburgerplein moest zijn.
'Dan nog maar even naar Lentas Peter,' zei Hilary.
 

Woon-/slaapkamer "Rent Rooms" Lentas.
 
 
Volgende blog: Kroegen uit een verleden.
 
 
Recht zo die gaat!
F.L..Woodleg