bij het scheepvaartmuseum

bij het scheepvaartmuseum
Als schipper van het V.O.C. schip de Amsterdam

vrijdag 22 december 2017

Een mijmering terugdenkend aan Kerstmis 1964 in Ruinen


Een mijmering terugdenkend aan Kerstmis 1964 in Ruinen, daarna mijn eerste kerst als zeeman in 1965.


Deze keer beginnend met een stukje tekst van de CD In die dagen van Robert Long:

Laat de eng'lenkoren schallen
Zing halleluja met z'n allen
Tenslotte doen we dat al eeuwen
De wereld hangt al van cynisme aan elkaar
Maar geen gelazer tussen kerst en nieuwejaar

 
 
De Ruiner toren (Hervormde kerk)
 
 

Terugrijdend van Nederland naar Zweden begin oktober zagen we in Denemarken langs de weg alweer borden staan: Book julebuffet nu.
In Zweden stond er: Boka julbord nu.
Naar het Nederlands vertaald: Boek nu uw kerstbuffet.
In Denemarken en Zweden begint men al aan een kerstbuffet in november.
Dit deed me zo onder het rijden terugdenken aan mijn laatste kerst in Ruinen in 1964 met een kerstspel in de kerk gebracht door het catechisatie-clubje onder leuding van Ds. Klaas Mulder of Ds. Tif Cramer, het was in ieder geval in de tijd dat Mulder vertrok en Cramer kwam.
Ds. Cramer reed rond in zijn blauwe Daffodil. Ooit was hij eens student geweest aan de Hogere Tropische Landbouwschool in Deventer.
 
Het was een kerstspel/-verhaal dat zich afspeelde vlak voor kerst.
De drie kinderen Els, Inge en Wim uit een gezin waren verdwaald, de vader van het gezin ging ze zoeken.
Ik had de rol van vader en een zin uit mijn tekst weet ik nu nog steeds.
Dit moest ik opzeggen tijdens het opkomen vanuit achter in de kerk: "Els, Inge, Wim waar zijn jullie?"
Aankomend bij de kansel zag ik hen, Els en Inge waren Roelie van der Linde uit Oldenhave en Zwaantje Slagter van 'Achter de Broeken', haar vader was rietdekker en huisslachter, Wim was Hendrik Smid uit Oldenhave de buurjongen van Roelie.
Jan Kreulen van de Ruinderdijk, de latere politieagent, en Arend Tissingh van de Kerkdijk uit Ansen mochten samen verkleed als herders de kerstklokken luiden, dit touwwerk hing bij de vooringang van de kerk. Hier stond de moeder uit het spel, Zwaantje Tissingh, de dochter van de bankdirecteur, de liturgie van deze dienst uit te delen.
Zwaantje Slagter en ik deden dit bij de achteringang. Rondom de kansel speelde het kerstverhaal zich af.

Er zullen heus wel meerdere kinderen aan dit spel hebben meegedaan, maar ja, de tijd heeft een gat geslagen.
De kerk zat vol. Vooraan in de kerk op de eerste rij zaten de families Veurman van de boerderij aan de Brink. Daarnaast zat zwager Roelof Luning met vrouw Aaltje en met zwager Hendrik, zij hadden de boerderij op Hees (Gebr. Luning).

Een wereld van verschil met mijn eerste kerst als zeeman in 1965, hemelsbreed 200 zeemijl van de Ruiner toren.
Zestien jaar en gevlucht uit een onhoudbare situatie thuis; een stiefmoeder als uit een heel boos sprookje. Maar die eerste kerst op zee... nou ja, ergens aan de wal... afijn, lees zelf maar als je het nog niet kent!
Je komt er door HIER te klikken.

Én... vergeet niet het kerstverhaal "ELSA" te lezen wat Gonny geschreven heeft!
Je komt er door HIER te klikken.
 
Gezellige kerstdagen!
F.L..Woodleg
 
 
 

donderdag 14 december 2017

Kroegen uit een ver verleden




Amsterdam - De Druif
 


Amsterdam - Café Scharrebier
 

Amsterdam - Café Zeepost
 

Amsterdam - De haven van Texel
 

Amsterdam - Karpershoek
 

Amsterdam - Koekenbier
 

Amsterdam - Old sailor
 

Amsterdam - de Pollux
 

Antwerpen - Hotel Florida
 

Antwerpen - De lachende koe
 
 
Rotterdam - De Ballentent
 

Harlingen - De Passage
 

Wijk aan Zee - Sonnevanck
 

Middlesbrough - Bongo bar
 

Middlesbrough - Captain Cook
 

De Azoren - Café Sport
 

Dakar - Pilot Bar
 

Lissabon - Texas Bar

 
 
 
Dit was maar even een tussendoortje.
Volgende keer nog even een kleine mijmering betreffende Kerstmis 1964.
Gonny heeft, net als de twee voorgaande jaren, weer een kerstverhaal geschreven.
Volgende keer zal ik hier ook laten weten hoe je haar verhaal, dat ze 22 december zal plaatsen, kunt vinden.
 
Recht zo die gaat!
F.L..Woodleg
 
 
 

donderdag 7 december 2017

Wie reist heeft altijd een verlangen 1.3


Uit de Reeks: Wie reist heeft altijd een verlangen

Deel 3 van 3

De MS Veerhaven

Februari – maart 1979

 

Foto: C. van der Ende


Veerhaven (4) gebouwd in 1975, motor Bolnes, vermogen 2450 pk, snelheid 12.5 knoop, laadvermogen 3050 ton, Callsign PIEO.
Zij voer in de dienst van Van Uden en de Nationale Marokkaanse Rederij Atlas, de Frabenelux Line Range Rotterdam, Antwerpen, Duinkerken, Rouaan (Rouen) voor Marokko. Retourlading fosfaat in bulk voor Oostende.
 
In 1986 verkocht Van Uden haar, de naam werd Apollonia Luck, Callsign C4XS, vlag Cyprus.
In 2015 voer zij nog onder de naam Challenger 1, vlag Panama.
 
Eind januari, aflossing op de rede van Setubal.
 
De Veerhaven lag al een aantal uren voor anker op de rede van Setubal toen wij arriveerden op de rede om van schip te verwisselen. Janna, Hilary en ik gingen via de loodsladder in onze sloep. De Hwtk was ook mee voor de sloepmotor, Janna stond aan de helmstok.
De kapitein en de kok van de Veerhaven gingen op deze manier naar de Stavros H, zij vervolgden de reis met haar naar Southampton om daar met verlof te gaan. Ik zou hem over twee maanden weer zien, de Veerhaven was zijn vaste schip.
 
Toen het anker van de Veerhaven thuis was vervolgden we de reis naar Agadir. Een telegram naar Juffrouw Küp: aflossing geslaagd. Janna ging vanuit Agadir weer terug naar Amsterdam.
Agadir is een Marokkaanse haven met een agrarisch achterland voor groenten en fruit. Veel van deze producten vinden hun weg naar Frankrijk. Dit was een heerlijk rustige lijndienst met een goed ladingaanbod richting Marokko. We hadden twee stuurlieden, het schip had een moderne accommodatie, de brug was van alle gemakken voorzien, twee radars, een goed zittende wachtstoel. Hilary had een mooie ruime kombuis met vaatwasser. Ze hoefde maar voor tien bemanningsleden te koken, zichzelf mee gerekend. Brood bakken deed ik voor haar.
Op de Stavros H. had ze voor veertien bemanningsleden mogen koken. Maar daar had ze hulp van een 2e kok/bakker voor het verse brood en het groente schoonmaken. Ook was hij de afwashulp en haar smokkelmaatje.
 
Janna was in de maand januari onze passagier geweest op de Stavros H. en voor 5 dagen op de Veerhaven. Ze had een flinke storm meegemaakt op de Stavros H. in Biskaje.
Haar zeeziekte deed haar denken aan de reis op de Motorsailer Rob (klik). Nu was er Hilary die voor Janna de kop thee met droge beschuit op de brug bracht. Na zo'n 24 uur voelde ze zich dan toch beter en zat aan tafel in de messroom.
Het goede nieuws dat ze meebracht toen ze in Antwerpen aan boord kwam was dat Rob en Pia nu definitief het koopcontract hadden getekend. Nu was Meijer aan Zee van hen. Over vijf jaar was de schuld aan Pa Meijer afgelost.
De Druif kon nu in de verkoop.
 
 
De Druif in 1960.
Foto: Natascha Pelgrom.
 

Op 31 maart stonden onze aflossers in Duinkerken weer op de kade, evenals de bestelde proviand uit Rotterdam. Ik had nog 10 dagen voor ik weer op het Rapenburgerplein moest zijn.
'Dan nog maar even naar Lentas Peter,' zei Hilary.
 

Woon-/slaapkamer "Rent Rooms" Lentas.
 
 
Volgende blog: Kroegen uit een verleden.
 
 
Recht zo die gaat!
F.L..Woodleg