Hij die reist, kan verhalen vertellen 2... 2

Een nieuw verhaal, nu uit de periode half februari - maart 1977 in twee afleveringen.

Titel: Wikken en wegen, we waren gewoon impulsief.

Deze twee verhalen zijn het vervolg op onze tijd op de Fiji archipel na het vertrek van de ms Blue Marleen in 1977.


Deel 2 van 2 

Het pand "Rent Rooms", Lentas - Kreta

 

Thuis onder de koffie vroeg Pa: 'Laat ons weten wat jullie van ons plan vinden nadat jullie het pand of de panden hebben bekeken. En nu naar bed, ik zie dat jullie er aan toe zijn.'

'Mag het ook, ze hebben meer dan 60 uur gereisd!' zei Ma.

In bed zei Janna: 'Laten wij Taverna Porto Lenta met Rent Rooms morgenochtend gaan bekijken!'

'Doen we,' zei Hilary, 'Peter zal, net als wij, ook het Rent Rooms gevoel krijgen.'

Meer van het gesprek heb ik niet verstaan, toen mijn hoofd het kussen raakte was ik al in slaap.

Een paar dagen later gingen we de drie panden gezamenlijk nog eens bekijken. De makelaar gaf informatie, er waren bouwkundige rapporten met de reden van afkeuring. Hij gaf ons de sleutels zodat we nog eens rustig door de panden konden lopen. Op een middag kwam hij nog eens langs. De bank had hem laten weten dat de prijs was aangepast naar objectieve belastingwaarde. De overdracht met de kosten van de advocaat nam de bank voor haar rekening. De meiden hadden gelijk, Rent Rooms zou bij ons passen.

Rent Rooms was het pand, we voelden elkaar goed aan alleen spraken we het niet uit. We konden soms impulsief zijn en corrigeerden elkaar niet. Het werd ons gesprek van de daaropvolgende dagen. Op de bankjes van het plein in de schaduw met een zicht op Rent Rooms en er later nog even naartoe lopen.

 

 

 

 

De prijs van het pand (RR), in Amsterdam had je er nog geen garagebox voor. Na een goede renovatie zouden we beneden ons eigen appartement hebben met een woonkamder, slaapkamer, terras aan zeezijde met een ruime woonkeuken. Die was nu in gebruik geweest als keuken voor het restaurant.

Wanneer kunnen we er verblijven? We hadden alle drie een betaalde baan. De opbrengst van de verhuur zou te klein zijn. Vijf kamers boven, voor elk der kamers zou er een natte cel moeten komen. Op de achterplaats twee ruimtes (2 x vier bedden) voor de rugzak toeristen zoals Hilary het benoemde. Maar waren deze er? Een goede renovatie was zeker daar ook nodig, plus een douche met wc’s.

Ik zei: 'Meiden, denk aan onze afspraak bij Kraantje Lek onder de Holle boom, als een van ons drieën er zijn twijfels er over heeft, zij of hij met een goed argument komt, dan laten we een plan varen.'

Ik ging verder met mijn verhaal: 'Er is nog een mogelijkheid voor inkomen. Het 3^e paviljoen 'Why Not' en daar een kleine grillbar in tijdens de zomermaanden. Jullie beiden in de bediening, ik achter de grill, het ijstoetje komt bij Pa vandaan.'

'Luister,' zei Janna, 'als Pa en Ma Porto Lenta nemen en wij RR dan is Why Not minder aantrekkelijk voor een vreemde, ook al is het 't grootste van de drie horeca gelegenheden.'

'Nu maak je het mij wel erg moeilijk,' zei Hilary, 'maar jouw idee is het overwegen waard Peter.'

'De aankoop van RR kan van onze spaartegoeden,' zei Janna.

'Laten we het straks met Pa en Ma bespreken onder ons aperitief,' zei Hilary, 'Pa en Ma keken ervan op jullie hier in Lentas.'

 

‘Ik heb twee totaal verschillende dochters met aanhang,' zei Pa, 'Brenda huisje, boompje, beestje komt ons bezoeken met de kinderen, dat wel, maar London heeft haar voorkeur. Frits kan hier niet in slaap komen van de stilte 's nachts. Hij zou hier boten met scooterverhuur kunnen gaan doen. Maar jullie idee wil ik met de dorpsraad bespreken, de Papás is er het hoofd van,' zei Pa, 'hij weet nu ook wie Piechje is zoals Ma je altijd blijft noemen Peter. Als zij zien dat ze er ook aan gaan verdienen, dat de avond- en de zondagse rust in het dorp gewaarborgd blijft, dan zullen zij hun medewerking geven.
Dan stel ik voor om de makelaar te laten komen. Ik leg hem jullie voorstel voor om een optie te krijgen op RR onder voorbehoud van jullie plan met Why Not. Hierna ga ik een afspraak maken met de bankdirecteur in Heraklion, de makelaar zal daar ook wel bij willen zijn.'

Na het eten en de afwas gingen we nog even naar RR, toen we binnen waren zong ik 'Lentas here we come'.

Hilary vroeg: 'Waar heb ik dit lied eerder gehoord?'

'Luister,' zei ik, 'het was mijn eerste kerst van huis, kerst in London 1965. De bemanning van de Baltic Ranger zong dit lied toen zij op de kade in het busje stapte om voor de feestdagen naar huis te reizen.'

'Jij kroop toen op kerstavond bij mij in bed boef.'

'Had je dan anders verwacht?' vroeg ik.

'Bloosde hij toen ook bij jou?' vroeg Janna.

'Laat ik nu altijd het gevoel hebben gehad dat jullie mij als de engel Gabriël zagen.'

'Oh, goede moeder Maria,' zei Hilary, 'jij die zich een engel voelt, word jij maar onze chef kok in de grillbar Chez Gabriël.

'Een prachtige naam,' zei Janna, 'met de statenbijbel bij de ingang.'

'Ik eer en bemin. Kom,' zei ik, 'laat ons naar de herberg van Maria gaan voor een Ouzo.

'Onze minnaar is bij de Papás geweest,' hoorde ik in twee talen.

'Amen,' zei ik.

Bij ons vertrek naar Amsterdam hadden Pa en Ma onze machtigingen voor de aankoop van RR. Het wachten was op de dorpsraad en de bank of wij Why Not mochten huren.

Eind maart stonden we weer op het Rapenburgerplein. Rob en Pia wilden nog even naar de jachthut in Giethoorn voor het zomerseizoen begon. Bij terugkomst hoorden zij over Rent Rooms.

Het eerste wat wij vanuit Lentas vernamen was dat de bank Why Not niet wilde verhuren.

Janna keek ons aan: 'Dan toch maar RR kopen?'

'Oké,' hoorde ze van ons.

'Vanavond bel ik Els en Jopie,' zei Janna, 'ik wil hen vertellen over Why Not.'

De bank verwachtte van ons een officiële Nederlandse overeenkomst van een jurist vertaald naar het Grieks, dat een ieder voor 1/3 eigenaar is van RR. Dit moest voor de overdracht bij de bank zijn. De aankoopprijs van RR had de bank graag in US dollars gezien bij haar filiaal in Den Haag.

 

 

Janna: "Mέchri tin epόmeni forά" (Tot de volgende keer)

 

  

Recht zo die gaat!

F.L..Woodleg

 

Als er tijd is in mijn zomerreces komen de Schepen met de naam Vedette van Beck aan de beurt.

Na het zomerreces over mijn tijd op de schepen Rijnhaven, met de Rio Yaque van Rederij Van Uden uit Rotterdam.

Hij die reist, kan verhalen vertellen 2... 1

Een nieuw verhaal, nu uit de periode half februari - maart 1977 in twee afleveringen.

Titel: Even bijpraten bij en met Pa en Ma Goldappel in Lentas op Kreta.

Deze twee verhalen zijn het vervolg op onze tijd op de Fiji archipel na het vertrek van de ms Blue Marleen in 1977.


Deel 1 van 2 

Bram bracht ons naar het vliegveld van Suva in een geïmporteerde oude London taxi.

De terugreis naar Amsterdam deden we via Kreta om Pa en Ma Goldappel (de ouders van Hilary) te bezoeken. Tenslotte was het nog geen april en was De Druif bemand.

 

 

Men had onze vlucht geboekt bij British Airways, een reis van 60 uur. De vlucht naar Heraklion ging via Brisbane, Bombay, Rome, Athene. Heraklion schrijft men ook als Iraklion. Hier namen we het hoog nodige aan kleding uit onze koffers. Deze lieten we achter in het depot bij het vliegveld. Na geld gewisseld te hebben, namen we eerst een heerlijk koud biertje. De meiden gingen informeren naar de bromscooter verhuur. Hier wilden we ons mee verplaatsen tijdens ons verblijf in en om Lentas, een meer dan 2400 jaar oude plaats. De meiden hadden voor Ma een mooie sarong meegenomen, Pa moest het doen met een shirt. Op Kreta werd het voorjaar, we zagen het aan de jonge frisse bloemenpracht, ik voelde het voorjaar in m'n lichaam wat een plezier zou dit gaan voortbrengen.
Lentas wordt ook geschreven als Lendas, dit komt van Liontas wat weer leeuw betekent. De eerste 75 km tot het bord Lentas gingen voorspoedig op de bromscooters.

 

Hilary: "Ei maste stin!" (We zijn er!)

 

 

Mijn eerste blik op Lentas



De afslag naar het dorp was niet al te duidelijk aangegeven, vanaf de doorgaande weg werd het een onverharde weg naar het dorp. We zagen het dorp liggen want de weg er naartoe ging bergafwaarts met veel los split.

We stopten even voor we aan de afdaling begonnen.

'Kijk Peter,' zeiden de meiden, 'dat laatste witte gebouw links tegen de berg is Rent Rooms.'

De berg (een kaap) waar het tegenaan gebouwd was, zag eruit als een liggende leeuw (Liontas).

 

De weg naar Lentas

 

Aangekomen op het dorpsplein ging Hilary haar ouders bellen vanuit de enige telefooncel die er in het dorp was. Janna en ik gingen benzine tanken want we reden op onze reserve. Toen we terug waren zat Hilary op het bankje bij de telefooncel.

Ze komen hier naartoe zei Hilary, zet de mopets maar even op hun standaard en geniet mee van het ruisen van de golven.

We hadden zo uitzicht op drie verwaarloosde taveernes aan het plein.
Ze waren goed gelegen met de terrassen aan de zeezijde.
De panden zagen er wel verwaarloosd uit, evenals het mij aangewezen pand Rent Rooms.

'Hé kijk,' zei Janna, 'daar komen Pa en Ma aan.'

Ma vloog de beide meiden om hun nek en ik kreeg een por in mijn maag met de woorden als zoiets van: 'Fijn dat je er bij bent zoon, had je niet eens eerder kunnen komen?'

Pa hoorde ik zeggen: 'Heeft je harem je weer naar ons toe geloodst?'

Ma stapte bij mij achterop de scooter.

 

Pieche, het hondje van Ma

Na een drankje thuis gingen we ons opfrissen en lopend naar de Tabac van Lentas. Een eetgelegenheid met huismanskost en een ouzo vooraf. De wijn bij het eten kwam zo uit het vat van een plaatselijke wijnboer en smaakte ons goed, evenals het gegrilde stuk vlees dat werd opgediend. De Tabac was ook de slagerij van het dorp. We hadden zicht op de Byzantijnse kerk Agiosloannis Theologos.

'De Papás (Priester) wil je graag leren kennen Pieche,' zei Ma tegen mij (zo sprak Ma Pietje uit).

'Als je maar niet in de biechtstoel plaatsneemt,' zei Pa, 'dan is onze familienaam hier niet meer te zuiveren.'

Lentas was toen een dorp van 600 inwoners, het spreekt je aan of niet. Er is geen nachtleven, om tien uur is het stil in de straten. Alleen de zee die je hoort, vooral bij storm als de golven tegen de rotsen beuken. De bewoners zijn veelal boeren, zij leefden van hun schapen en geiten. De door hun verbouwde olijven gingen naar de voedselindustrie, ze maakten hun eigen wijn en ze waren tevreden. Er was openbaar vervoer van en naar het dorp vier maal daags. Momenteel was er geen arts, wel een vroedvrouw, de gemiddelde leeftijd van de dorpelingen lag tussen de 45 - 75 jaar.
 

Schaapherder Lentas, een heerlijk beroep!

 

Het dorp had naast de Tabac een supermarkt met de apotheek. Ook een bankfiliaal dat twee middagen per week open was. In de dorpsbakkerij zat een neef van Pa, iedere ochtend haalde ik daar vers brood. Zijn zonen hadden een klusbedrijf. Hilary haar grootouders zowel van moeders als vaders kant waren in deze streek geboren. Toen ze trouwden zijn ze naar London vertrokken. Van Pa z'n kant waren ze in de verse vis gegaan. Later begonnen zij een Take Away Fish and Chips in Three Colt Street, die later door Hilary haar ouders werd voorgezet. Van Ma haar kant waren ze in de groente- en fruithandel gegaan.

Pa vertelde mij onder het eten iets over het dorp. Er was een strand voor dagtoerisme zonder horeca voorzieningen.
De leegstand van de drie taveernes was ontstaan doordat de Duitse eigenaren er een gelegenheid tot FKK* van hadden gemaakt inclusief op het strand. Dit ligt hier gevoelig bij de bevolking in dit zuidelijke deel van Kreta, ze waren hier vrij traditioneel vertelde hij.

De drie panden

Met de Duitsers hebben ze nog steeds een haat verhouding, een overblijfsel van 1940 -1945 vertelde Ma (lees het boek Wie betaald de veerman van Michael Bird).

De panden zijn in beslag genomen door de bank wist Pa ons te vertelen.

'Ma en ik hebben ze alle drie bekeken, ze moeten goed gerenoveerd worden. Als jullie het leuk vinden gaan we ze een keer bekijken. Ik zal dan contact opnemen met de makelaar. Ma en ik willen de Porto Lenta kopen, de eerste vanaf het plein.'

 

Pa vertelde verder: 'Graag zou ik daar consumptie-ijs willen maken, een kleine ijssalon. Frisdrank en koffie op het terras voor de mensen van het strand. Daar mogen we strandbedden verhuur gaan doen van de gemeente. Deze laat dan ook de stranddouche met de wc weer plaatsen als wij ze schoonhouden. Ma wil de drie appartementen boven de taverne weer klaarmaken voor de verhuur. Ze denkt te gaan adverteren in de UK. Zo horen jullie maar weer, stilzitten lukt ons niet.'

'En adverteren, doet u dat dan in de maandbladen die het Engelse leger uitgeeft en in Nederland in de reiskrant op zaterdag van het Dagblad de Telegraaf?' vroeg Hilary.

 

Recht zo die gaat!

F.L..Woodleg

 

Volgende week het vervolg "Wikken en wegen, wij waren gewoon impulsief".
 

* FKK = Freikorperkultur, in goed Nederlands vrije lichaamscultuur dus naturisme.