bij het scheepvaartmuseum

bij het scheepvaartmuseum
Als schipper van het V.O.C. schip de Amsterdam

donderdag 27 oktober 2016

Een avontuurlijk aanbod in drie delen

Deel 1 van 3


 
 
 
Juli 1983 
Het was een gure regenachtige dag, mensen liepen diep voorovergebogen met paraplu's op. Janna ging de centrale verwarming hoger zetten om de kou uit het pand te verdrijven, het leek wel een kille dag als in de herfst. Hilary zou over twee weken terug zijn van Celebes, dan had zij haar termijn van acht weken voor Artsen zonder Grenzen er weer op zitten.
Ik stond voor het raam, mijn gedachten gingen naar het aanbod van de Maltese zakenman die gisteren in de zaak koffie had gedronken.
Japie van de Corso Bar had hem naar De Druif gestuurd met de woorden: 'De man achter de bar met baard is een zeeman, hij kan je vraag vast wel beantwoorden.'
De zakenman zocht een kapitein met bemanning voor zijn schip dat hij in Gent had aangekocht om naar Albanië te varen via Gibraltar en Malta. Het was de ex Deense coaster 'Jurjen' type gladdekker, 900 ton motor Caterpillar 800 pk, 12 knoop p/u.
Zij kreeg de Maltezer vlag. Gage (loon) in US dollars, bruto was netto. Hij liet enkele foto’s van het schip zien. Ze lag nu in Terneuzen voor enkele aanpassingen. Haar oude laad- en losgerei liet hij eraf slopen. Hiervoor in de plaats liet hij twee hydraulische kranen plaatsen met een werkcapaciteit van 3 ton (SWL).
'Heeft u zin om voor mij te varen,' was zijn vraag. 'Het vertrek is gepland in de 2e helft van augustus. Ik zou graag één dag met haar willen proefvaren op de Schelde met de mensen van de werf erbij. Ze heeft drie maanden opgelegd gelegen. Hopelijk komen storingen of gebreken dan nog aan het licht.'
Bij zijn vertrek zei hij nog: 'Denk er maar over na en bel me op, ik verblijf in Terneuzen.'
Hij schreef zijn telefoonnummer op een bierviltje. 'Laat het me graag binnen twee dagen weten, als u het doet kom ik met meer gegevens naar u toe.'
Ik vertelde hem dat ik eigenlijk alleen van november tot april vaarde zonder een vast contract.
Janna zag me voor het raam staan en ze vroeg: 'Wat staat m'n schipper daar te peinzen?'
Ik gaf haar als antwoord het verhaal van de Maltese zakenman.
'Bel hem op,' was haar antwoord, 'zeg dat je wel interesse hebt in zijn aanbod, dan kom je wel meer aan de weet.'
Ik haalde het viltje onder de lade in de kassa vandaan.
Hij was er dezelfde avond nog.
 
De zakenman sprak:
De aanpassingen aan de Gauloise, zo wordt haar nieuwe naam, lopen volgens planning. Ze krijgt een boegschroef en een hekschroef, twee kleine hydraulische werkkranen, een extra radar, Sat Nav navigatie en een weerkaartontvanger.
Al deze elektronica wordt geplaatst door Radio Holland. Eén reis in de 28 dagen om met Nieuwe Maan haar lading sigaretten te lossen op de Italiaanse kusten met behulp van snelle motorboten, die door mijn personeel worden bemand.
Er komen ook mensen voor het lossen op de losplaats. De schippers van de snelle motorboten stappen op de dag van vertrek bij u aan boord. Het lossen zal nooit langer dan drie nachten duren. De algehele leiding van elke operatie ligt bij mij.
Er zijn altijd twee van mijn mensen aan boord als extra uitkijk, ze spreken vloeiend Italiaans. Wordt u benaderd door een kustwachtvaartuig dan doen zij het woord. U vaart het schip van Albanië naar een door mij opgegeven baai of stuk kust. Tijdens de vaart daar naartoe blijft u uit het zicht van het land bij daglicht. Bij nacht is alle navigatieverlichting uit. U zult altijd bij nacht uit de haven van Vlorë vertrekken. Kan er niet gelost worden i.v.m. met slecht weer of te hoge zee dan blijft u op zee uit het zicht van het land of ik geef u een baai aan waar u mag ankeren tot ik aangeef dat de kust weer veilig is.
Er is radiocontact via onze eigen zenders, het zal in code zijn. Ik hoop dat u een eigen bemanning kunt samenstellen, ik betaal u een bedrag in US dollars per geloste reis, de verdeling is aan u. Het proviand is voor mijn rekening, ik sta niet toe dat er sterke drank aan boord wordt geschonken, een biertje mag. Als het schip in Vlorë voor de kant ligt, mogen u en de bemanning in het havencafé eten als u dat wilt. Er zal een auto met chauffeur ter beschikking zijn.
 
Dit was mijn antwoord:
'Normaal werk ik hier van april tot eind september. Als de café-eigenaren ermee akkoord gaan, zou ik in de 2e helft van augustus bij u aan boord kunnen stappen. Ik had wel graag van u gehoord of de reiskosten van en naar het schip voor uw rekening zijn daar ik volgend jaar maart weer van boord zal gaan.'
'Deze zal ik vergoeden,' zei John.
 
Janna nam het gesprek nu over:
'Ik ga morgenvroeg naar de eigenaren van De Druif om dit te bespreken, ik kan en mag dit niet zelf beslissen, ik sta ook maar op de loonlijst.'
John de zakenman had hier begrip voor en hoorde dan graag over drie dagen van mij of ik zijn schipper werd.

Wordt vervolgd...
Recht zo die gaat!
F.L..Woodleg

donderdag 20 oktober 2016

Manneken de Brusselaar vertelt...

 
Waarde lezers,

F.L. Woodleg heeft mij gevraagd om voor deze week even een kort verhaal te schrijven. Hij heeft veel tijd met onze hond Sim doorgebracht, zij heeft een zware operatie moeten ondergaan. Ze had een infectie aan haar baarmoeder die verwijderd moest worden. Ik laat op een onderstaande foto zien hoe gek zij is op mijn zeevader.
Hij heeft het nu druk met het buitenwerk, de winter kondigt zich hier langzaam een beetje aan. Ik zag hem de gribfiles van de Globel Forecasting bestuderen voor de komende 14 dagen. Toen hoorde ik hem mopperen over het hogedrukgebied boven Finland dat wegtrekt naar het noorden zodat wij hier in Jämtland dus weer de depressies krijgen, die meestal spontaan ontstaan boven Andersnäset. 
 
 

 
In het volgende verhaal zullen jullie kunnen lezen over de drie smokkelaars die in 1983 in het souterrain van café De Druif woonden. Mijn maatjes Bertus en Brutus mochten die keer ook mee naar het schip de Gauloise, ze lieten ons geen keus, we werden met ons drieën in mijn reiskistje gestopt die voor deze keer in de koffer van Hilary ging.
  


Deze foto maakte mijn zeevader Woodleg afgelopen winter.
Wij (Brutus, Bertus en ik zei de gek) staan in de vensterbank van zijn kantoor beneden in het souterrain.

 
Nog eens even heel iets anders. Daar de wereld in de ban van de horrorclowns is, wil ik jullie nog graag de drie Nederlandse horrorclowns laten zien, ik hoop dat Woodleg dit eigen initiatief van mij niet erg vindt...
 
 
 
 
p.s.
Als altijd een muziekje in de rechterkolom. Deze keer mocht ik het eens een keer uitmaken want Woodleg heeft geen tijd.
  

Au revoir mes amis!
Manneken

 

donderdag 13 oktober 2016

Weer even terug in de tijd naar de nazomer van 1975 (6)


Deel 6 van 6

Dinsdag 4 november

Cees Smit in de loop van de ochtend gebeld. Hij wist te vertellen dat de schipper van de Meidoorn gisteravond onder loeiende sirenes van politie en ambulance naar een ziekenhuis was gebracht. Zijn vrouw was vanmorgen samen met haar zoon weggevaren. Haar man zou een hartoperatie ondergaan.
'Nu weer even als werkgever - werknemer Piet. Ik heb dit voor je: volgende week maandag 10 november  met de Niaga VII ( voorheen Santa Lucia, in 2013 had ze de naam Equasis ) Amsterdam - Brixham* als Service Kapitein, het schip is verkocht naar Indonesië. De Meester vaart ook mee voor de MK.
Na het bunkeren mogen jullie van boord, de Indonesische bemanning zal het dan verder zelf wel kunnen doen.
 
 
De Santa Lucia verlaat de buitenhaven van Vlissingen. Foto P.J. Anderiesse.
 
Bunkersteiger in Brixham*
 

Als je wilt kan je daarna op de Festivity die onder Maltese vlag in charter vaart voor de Boerenbond in Meppel. De dienst is Meppel - Rowhedge in Essex, Engeland. Dit voor een periode zo lang je maar wilt.'
Maar dit verhaal hebben jullie al gelezen in november 2015 en januari 2016.
De schoolagenda van het schooljaar 1974/1975 gaat dicht, een tijd die me altijd bij zal blijven.
'Ga je haar in de kachel opstoken?' vroeg Manneke. 'Het wordt alweer aardig fris buiten, voor je het weet is het Sinterklaas. Zal iemand van onze leesvriend(inn)en ons pepernoten sturen dit jaar?'
'We zullen zien Manneke, we zullen zien...'

* Brixham zie ook op Wikipedia (klik).

Het volgende bericht zal weer eens zijn voor de zeelieden onder ons.
 

Recht zo die gaat!
F.L..Woodleg

 


vrijdag 7 oktober 2016

Weer even terug in de tijd naar de nazomer van 1975 (5)


Deel 5 van 6

Maandag 3 november
Jan de Vries klopte even na enen op de deur, hij was samen met oom Egbert. Janna had koffie. De schipper had de besomming keurig op papier uitgewerkt. Bovenaan het brutobedrag, onder de onderste lijn het nettobedrag, iets meer dan het minimumloon voor twaalf uur per dag, extra uren voor laden of lossen werden niet vergoed.
'Schipper, ik zou dit graag even willen kopiëren, dan kan ik er in gaan strepen onder uw toeziend oog:
  1. U betaalt ons voedingsgeld, vijftien gulden per dag per persoon.
  2. Uw rente en aflossing aan de bank zijn niet mijn kosten. 
  3. Voor havenonkosten een kleine vergoeding voor personeel tijdens laden of lossen, of als assistentie bij meren of ontmeren, dertig gulden per haven.
  4. Voor de knecht vijfenveertig gulden per dag plus zijn reiskosten.'
'Ja meneer, hier zal ik met mijn vrouw over moeten praten.'
'Ik stel voor schipper dat u met uw neef aan de verste tafel gaat zitten zodat ik u beiden niet kan verstaan. Vraag hem of ik onredelijk ben met mijn voorstel, probeer niet te pingelen. Ik ga ook even aan het rekenen. Gaat u nu de zaak uit dan kunt u zich de moeite besparen om terug te komen. Mijn eindbedrag wordt 'take it or leave it', Jan vertaalt dit wel voor u.'
Met een kwartier had ik uitgerekend welk daggage ik wilde ontvangen exclusief voeding en havenonkosten. Mijn bedrag stond op papier.
'Het zou wel jammer zijn als het niet door zou gaan,' zei Hilary.
'De achternaam van oom Egbert is ook de Vries,' was mijn antwoord.
'Peter, mogen we een rekenmachine om het te controleren?' vroeg Jan de Vries.
Janna gaf deze. We kwamen eruit. Jan de Vries ging de overeenkomst uittypen op kantoor. Elke maand afrekenen aan boord. Voor de knecht werd een aparte werkovereenkomst gemaakt. De zoon moest gewoon doen wat ik hem opdroeg in de tijd dat wij samen zouden varen. Om vijf uur in de namiddag zou ik aan boord zijn om de papieren te tekenen, het schip lag aan het Stenen Hoofd bij de Gruno, bij terugkomst in Amsterdam zou ik haar overnemen.
 
 
Graansilo Korthals Altes
Deze graansilo is later omgetoverd tot een luxe appartementencomplex
met parkeergarage.

Bij het binnenkomen in de roef van de Meidoorn merkten we dat er een bepaalde spanning heerste. Tijdens het hardop voorlezen van de overeenkomst door Janna zei de vrouw onverwacht: 'Ik vind het maar niks, een zeeman die mijn schip gaat varen en die dan ook nog met twee vrouwen leeft!'
Ik stond op: 'U hebt gelijk mevrouw, hier papier voor uw kont!
Kom meiden, laten we uit eten gaan.'
Cees Smit was al naar huis, Jan de Vries zat nog achter zijn bureau, hij vroeg: 'Wat vind je van de Meidoorn schipper?' toen ik zijn kantoor binnen liep.
'Er is daar nu crisis in de roef Jan, het zal wel niet doorgaan na wat ik tegen je tante heb gezegd. Morgenvroeg neem ik wel contact op met Cees Smit. Een fijne avond nog.'
De meiden zaten al in de mini.
Ik vroeg hen waar we zouden gaan eten.
'Na wat je net tegen die schippersvrouw hebt gezegd heb ik nu nog even geen trek,' zei Janna, 'als ik aan die derrière van dat mens denk.'
Mijn antwoord was: 'Wat dachten julie van Sonnevanck* in Wijk aan Zee, dan ebt de gedachte aan dat mens wel weg tijdens de rit daar naartoe. Daar eerst dan een paar Johnny's* en dan iets simpels eten. Rijd jij Janna, dan betaal ik.'
'Lijkt me een zeer goed idee,' zei Hilary.
 
 
Sonnevanck in Wijk aan Zee


* Sonnevanck = De huiskamer van de IJmond.
* Johnny = Bier van hoge gisting van Brouwerij de Prael aan de Oudezijds Voorburgwal 30 in Amsterdam.
 
Recht zo die gaat!
F.L..Woodleg