December 1970 - deel drie

Donderdag 24 december...

Janna had nog een paar salades gemaakt voor de bemanning voor de feestdagen. Frits was met haar naar het autoverhuurbedrijf gegaan en ze kreeg een Ford Anglia mee. Frits was daarna met haar door Limehouse gereden om haar aan het linkse verkeer te laten wennen. Bij hem thuis hadden ze thee gedronken en kennis gemaakt met Brenda en haar vader. Ze waren aan het koken voor vanavond. Daarna zijn we naar de Fish and Chips gegaan, daar was Ma Goldappel. 

De auto mocht op het haventerrein staan. Frits had dat gevraagd en ik wist hoe de poort te openen.

‘Gaan we vanavond maar lopend naar Lowell Street Peter? Het is niet ver vanaf het schip en met een wijntje op rij ik niet en al helmaal niet links. De familie van Hilary zijn zeer hartelijke mensen Peter.’

‘Mooi,’ zei ik, ‘Hilary verwacht ons op Boxing Day, kunnen we 1e kerstdag door London wandelen als je wilt. De Meester z’n vriendin is trouwens ook aan boord, ze vroeg of je haar wilt helpen met het avondeten.’

Het vroor al licht toen we naar Frits en Brenda liepen en ‘t begon flink te sneeuwen.

‘Een witte kerst Peter! Kan ik vanuit een telefooncel naar Amsterdam bellen?’

‘Ja hoor, dat kan.’

‘Dan zou ik graag Pia en Rob een fijne kerst willen wensen.’

Het werd een gezellige avond en na het uitpakken van de cadeautjes moest ik de kleine Petra naar bed doen (Hilary en ik waren peettante en peetoom). 

De kerst van 1965 (klik) werd herhaaldelijk genoemd en we vonden het allemaal jammer dat Hilary er niet bij was. Ma belde haar en hoorde dat ze het rustig hadden, ze zaten ook aan het kerstdiner met gevulde kalkoen. Wel zonder alcohol want ze hadden dienst met zijn vijven van de RAMC, de overige tien waren van en voor de bewaking plus een kok.

Toen we rond middernacht terug naar het schip liepen lag er ongeveer 20 cm sneeuw en het was onder nul. In de West India Dock Road zagen we iets gebeuren wat ik mijn verdere leven nooit meer zou vergeten. In een van de oude huizen aan de overkant van de straat was een feest gaande, de mensen hadden hoedjes op en ze hadden van die feesttoeters, ze deden de polonaise. Een enkeling had een glas in de hand. Het was op de tussenverdieping en het ging er vrolijk aan toe. 

Ineens zagen we de hele groep door de vloer zakken, liever gezegd ze gingen met een heel stuk vloer naar beneden. 

Het licht aan het plafond bleef branden en de muziek speelde nog (de installatie stond in een andere kamer). We spoedden ons naar het huis, de deur was niet op slot. Het was een grote stofbende en we hoorden: ‘What Happened?’ Er waren erbij die lachten: ‘My goodness!’ Anderen keken zeer verbaasd door de drank en de schrik maar iedereen kwam weer overeind. 

Ik vond de lichtknop van de gang. Wonderlijk genoeg was iedereen ongedeerd en men klopte het stof van zich af. 

We werden uitgenodigd voor een drankje. We wilden wel mee naar boven als ze maar geen polonaise gingen doen. 

Daar vertelde de eigenaresse ons dat de huizen waren afgekeurd voor bewoning. Twee uur later waren we aan boord. 

Eerst maar onder de douche om het stof van ons af te spoelen. Het kerstboompje brandde in de messroom.

Vrijdag 1^e kerstdag.

’s Middags ging Brenda met Janna kerstwinkels kijken. Ma paste op de kleine. Wij gingen een dartje gooien in de ‘Rose and Crown’, om zeven uur zouden we elkaar weer ontmoeten bij Sahiep, een Indiaas Restaurant aan de Commercial Road daar waar deze over ging in de East India Dock Road.

Het vierde en laatste deel op nieuwjaarsdag. Tot dan.

De MV Mi Amigo, het eerste zendschip van Radio Mi Amigo.

Voor hen die zich vervelen op 2^e kerstdag vond ik iets wat leuk is om te lezen. Het gaat over de Radiozender Mi Amigo. 

Je komt er door te klikken op SOS Magdalena.

Recht zo die gaat!

F.L.Woodleg